What's going on here?

Αυτή η εικόνα περιγράφει (via twitter @freddos) ακριβώς την κατάσταση της ελληνικής blogoσφαιρας μου φαίνεται. Αν και τελευταία γίνεται πολύς λόγος για τα blogs (τα μαθαίνουν τα δελτία των 8 και μαζί τους η κυρα-Κούλα από την άνω ραχούλα και ο μαστρο-μήτσος από τα κάτω πετράλωνα), λίγα είναι τα γνωστά blogs που κάνουν και τον πάταγο. Σίγουρα υπάρχουν πολύ αξιόλογες δουλειές από ανθρώπους που δίνουν τακτικά νέο υλικό (στήλες σε e-mme), αλλά και πολύ ωραίες προσπάθειες ανήσυχων ανθρώπων που μοιράζονται τις σκέψεις τους, προβληματίζουν κόσμο και συμμετέχουν σε μια συνεχόμενη δημόσια συζήτηση κυρίως πολιτικού περιεχομένου, ή ακόμα και εξειδικευμένου αντικειμένου, προσελκύοντας τους αντίστοιχους αναγνώστες...

Όμως μου φαίνεται ότι η δόξα στο ελληνικό ιντερνετ ανήκει στους επαγγελματίες (ή όχι;) δημοσιογράφους, ή τους κάθε λογής διάσημους "ειδικούς" ενός τομέα. Καινούργια μπλόγκς από άσημους, πλην όμως τίμιους (ορίστε;; χαχα) ανθρώπους πως θα μπορούσαν να έχουν κάποια τύχη...;

Καλά όλα αυτά θα μου πεις για να μου κλαφτείς επειδή το μπλογκ σου απλά δε διαβάζεται... Όχι ακριβώς. Σίγουρα ένα μπλογκ το γράφεις για να διαβαστεί, αλλά κυρίως για να πεις αυτά που θες, είναι το βήμα σου στην κοινωνία, τον κόσμο, τους συμφοιτητές, τους συναδέλφους, τους συγγενείς, τον κόσμο του οποίου η γνώμη σε ενδιαφέρει (στο σύνολό της), αλλά και κόσμος που νοιάζεσαι.

Αυτό το μπλογκ όσο θα υπάρχει θα εκφράζει την άποψη του ταξιδιώτη και θα ψάχνει για συνοδοιπόρους. Όμως ένας ταξιδιώτης είναι μια μοναχική παρουσία στο μυαλό μου, οπότε οι σκέψεις παραμένουν δικές του όταν δεν υπάρχει ο συνοδοιπόρος.

Στο διατάυτα λοιπόν,

αν διαβάσεις έστω και λίγο από αυτό το άρθρο συνοδοιπόρε, κάνε ένα σχόλιο, να ξέρω ότι υπάρχεις...