19 χρόνια μετά...

19 χρόνια μετά το 1990, σε ένα νέο κύκλο ζωής, που βρίσκεται σε idle mode, μου φαίνεται και αυτό πρέπει να έχει μια ημερομηνία λήξης.
Επανέρχομαι με ένα ακόμα post, αν και δε διανύουμε εξεταστική περίοδο, ούτε άλλου είδους πληκτικό διάστημα. Όμως υπάρχουν οι εργασίες και τα εργαστήρια, οπότε ένα νέο Post είναι ένα αναγκαίο διάλειμμα!
Διάλειμμα και από τις 35 ημέρες σοσιαλισμού που βιώνει η χώρα τελευταία, προκειμένου να γίνει μια κριτική. Λίγο μετά τις εκλογές και με τις ευλογίες των ΜΜΕ, ένας φίλος μου είπε "θα το μετανιώσεις που δεν ψήφισες ΠΑΣΟΚ", αστειευόμενος. Δε συμφωνώ ούτε διαφωνώ με αυτή την άποψη, απλά ελπίζω να έχει δίκιο, για το κοινό καλό. Αν και δεν είμαι άσχετος με τον ευρύτερο αυτό χώρο, ένα αίσθημα καχυποψίας και η προοπτική να κρατήσω μια "πισινή" απέναντι στον απαστράπτοντα (πρώην επόμενο και) νυν καταλληλότερο, Έλληνα Ομπάμα, μου έδωσε τη δυνατότητα τουλάχιστον να μη μετανιώσω που τον ψήφισα. Τώρα για το αντίθετο, έχει όλο το χρόνο να κερδίσει την ψήφο, όχι μόνο τη δικιά μου, αλλά και πολλών άλλων συμπατριωτών μου πιστεύω, γιατί το ζητούμενο είναι κάποια ανατροπή και εκκαθάριση, τόσο του πολιτικού τοπίου, όσο και του κρατικού μηχανισμού, κάτι που μεν θέλει να ξεκινήσει ο εκάστοτε νέος πρωθυπουργός, κάτι που ανακαλείται δε κάθε φορά από τον εκάστοτε βαθύ κοινωνικό-κομματικό μηχανισμό. Δεν κατηγορώ "κάποιους" ή "αυτούς", απλά θλίβομαι, γιατί τα κομματόσκυλα ζουν ανάμεσά μας, είμαστε ανεκτικοί μαζί τους, αφού είναι μέλη της οικογενείας μας, φίλοι και κουμπάροι μας.
Επαγγελματικά, δεν έχω πολλά να σχολιάσω, αφού οι σπουδές φαίνεται να κυλούν καλύτερα και συστηματικότερα, αν και τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος! Υπάρχουν ωστόσο, ένα σωρό θέματα που με απασχολούν, αλλά χρειάζεται το καθένα ξεχωριστή ανάλυση, οπότε keep up reading.
Επαγγελματικοί είναι και οι λόγοι που θα συντομεύσουν αυτό το post, μιας και οι εργασία με ημερομηνία λήξης καραδοκεί!

Bonus 1: Θα μας απασχολήσει τις επόμενες μέρες το ζήτημα της εργασίας και των εργαζόμενων φοιτητών
Bonus 2: Είναι πολύ μεγάλη η θλίψη μου για θέματα που άπτονται των διαπροσωπικών σχέσεων και της διατήρησης μιας φιλίας, αλλά αυτά θα αναλυθούν αργότερα.

That's all folks!

Back to social networking

Η επιστροφή από τις διακοπές είναι αναμενόμενη, προβλέψιμη και δυσάρεστη. Αυτά, ή τελοσπάντων και άλλα παρόμοια... μέχρι εκεί όμως! Τα "καλό χειμώνα", "καλή αρχή" και ειδικά το "καλό γράψιμο" (...φοιτητικό) είναι εκνευριστικότατα, ανακυκλούμενα κλισέ που ακούγονται αυτή την εποχή από διάφορους μεμψίμοιρους (θα τους έλεγα). Γιατί η αλήθεια είναι ότι το χρόνο, τη διάθεση και τις δραστηριότητες, τα διαχειρίζεται κάθε άνθρωπος κατά βούληση-γιατί να έρχεται ο χειμώνας δηλαδή από Σεπτέμβρη μήνα;-και οι νέοι είναι οι πιο αληθινοί και πρακτικοί σε αυτό τον τομέα (ειδικά οι φοιτητές).
Βέβαια, η εξεταστική του Σεπτέμβρη είναι γεγονός. Όπως και η καθιερωμένη ανία, πολλαπλάσια τώρα, στη μετα-καλοκαιρινή εποχή, που ο καιρός, η φύση, οι παρέες και οι νωπές αναμνήσεις του καλοκαιριού σε καλούν να βγείς απ' το σπίτι. Οπότε είναι η ώρα να σκοτώσεις αρκετό χρόνο σερφάροντας, προσποιούμενος ότι μελετάς...(ως πότε;) και εδώ έρχεται το social networking να σου βρει δουλειά!
Θα επανέλθω επομένως σύντομα, αφού η ανία βαράει κόκκινο!

Holidays, launching in 3, 2, 1 ...

από το web
Νάτη, αυτή είναι! είναι η στιγμή που καθένας περιμένει με προσμονή, είναι η ώρα που βαριέσαι όσο τίποτα να κατεβάσεις τη βαλίτσα, μέχρι όμως να την ανοίξεις... Και τότε, τότε ξεκινά η μυσταγωγία της προετοιμασίας, ξαφνικά η διάθεση αλλάζει, ο προορισμός φαίνεται πιο κοντά και πιο καθαρά, η βουή της πόλης έχει ήδη ξεθωριάσει και ο νους ταξιδεύει. Κάνω λοιπόν μια στάση από αυτό το μίνι μεταμεσονύχτιο ταξίδι για να τσεκάρω τη λίστα μου?! μα τι λέω, είναι δυνατόν ένας ταξιδιώτης να υπακούει τυφλά σε "λίστες"... Φυσικά και όχι, ο δικός μου ταξιδιώτης γοητεύεται περισσότερο από τη διαδικασία της προετοιμασίας και το ίδιο το ταξίδι (σημασία έχει αυτό και όχι τόσο ο προορισμός ο ίδιος-Κ.Π. Καβάφης). Οπότε απόψε είναι η μεγάλη νύχτα της προετοιμασίας ενός τουρίστα μάλλον,ή καλύτερα ενός υπό αλλοτρίωση (φτου φτου μακριά, αν και αναπόφευκτη σε κάποιο βαθμό μου φαίνεται) πολίτη της μητρόπολης του νότου (μου αρέσει η χαβούζα μας), που αναζητά μια θέση στον ήλιο, τον αυγουστιάτικο, αυτόν που λούζει τις παραλίες με τα γαλάζια νερά και την υπέροχη ομορφιά, wellcome in Greece!

Η καραϊβική, στα Σύββοτα, Μένουμε Ελλάδα

Η αλήθεια είναι ότι ο γνήσιος ταξιδιώτης αναζητά το μακρινό, το άγνωστο και ελκυστικό. Για να ξεκινήσει όμως μια τέτοια περιπέτεια χρειάζονται αποθέματα, παρέα και κουράγιο. Όπως λοιπόν λέει και το ρητό, ελλείψει χρημάτων στάση εμπορίου, αναλόγως ελλείψει των παραπάνω... Έτσι κι αλλιώς η αναζωογόνηση φαίνεται να έρχεται μόνο από εγχώριους προορισμούς, όπου δεν χρειάζεται ούτε και επιδιώκεις να αναζητάς, απλά αφήνεσαι στις απολαύσεις των διακοπών για λίγες μέρες, μόνο. Μέχρι να επιστρέψει το πνεύμα του ταξιδιώτη.

τιμόνι δεν απόκτησα, ένα ταξίδι πόθησα

ένα στιχάκι που άκουσα στο ραδιόφωνο, το μήνυμα των αναζητήσεων του ταξιδιώτη, την επόμενη φορά...

Καλές διακοπές, στο επανιδείν...

What's going on here?

Αυτή η εικόνα περιγράφει (via twitter @freddos) ακριβώς την κατάσταση της ελληνικής blogoσφαιρας μου φαίνεται. Αν και τελευταία γίνεται πολύς λόγος για τα blogs (τα μαθαίνουν τα δελτία των 8 και μαζί τους η κυρα-Κούλα από την άνω ραχούλα και ο μαστρο-μήτσος από τα κάτω πετράλωνα), λίγα είναι τα γνωστά blogs που κάνουν και τον πάταγο. Σίγουρα υπάρχουν πολύ αξιόλογες δουλειές από ανθρώπους που δίνουν τακτικά νέο υλικό (στήλες σε e-mme), αλλά και πολύ ωραίες προσπάθειες ανήσυχων ανθρώπων που μοιράζονται τις σκέψεις τους, προβληματίζουν κόσμο και συμμετέχουν σε μια συνεχόμενη δημόσια συζήτηση κυρίως πολιτικού περιεχομένου, ή ακόμα και εξειδικευμένου αντικειμένου, προσελκύοντας τους αντίστοιχους αναγνώστες...

Όμως μου φαίνεται ότι η δόξα στο ελληνικό ιντερνετ ανήκει στους επαγγελματίες (ή όχι;) δημοσιογράφους, ή τους κάθε λογής διάσημους "ειδικούς" ενός τομέα. Καινούργια μπλόγκς από άσημους, πλην όμως τίμιους (ορίστε;; χαχα) ανθρώπους πως θα μπορούσαν να έχουν κάποια τύχη...;

Καλά όλα αυτά θα μου πεις για να μου κλαφτείς επειδή το μπλογκ σου απλά δε διαβάζεται... Όχι ακριβώς. Σίγουρα ένα μπλογκ το γράφεις για να διαβαστεί, αλλά κυρίως για να πεις αυτά που θες, είναι το βήμα σου στην κοινωνία, τον κόσμο, τους συμφοιτητές, τους συναδέλφους, τους συγγενείς, τον κόσμο του οποίου η γνώμη σε ενδιαφέρει (στο σύνολό της), αλλά και κόσμος που νοιάζεσαι.

Αυτό το μπλογκ όσο θα υπάρχει θα εκφράζει την άποψη του ταξιδιώτη και θα ψάχνει για συνοδοιπόρους. Όμως ένας ταξιδιώτης είναι μια μοναχική παρουσία στο μυαλό μου, οπότε οι σκέψεις παραμένουν δικές του όταν δεν υπάρχει ο συνοδοιπόρος.

Στο διατάυτα λοιπόν,

αν διαβάσεις έστω και λίγο από αυτό το άρθρο συνοδοιπόρε, κάνε ένα σχόλιο, να ξέρω ότι υπάρχεις...

life is going on under the hot sun

Απραξίας συνέχεια... επιτέλους μετά από μια μακρά και εξαντλητική εξεταστική περίοδο (οι αγώνες και η αφύπνισή μας ως πολίτες και φοιτητές, απαιτούν θυσίες), ήρθε η ελευθερία. Και τώρα όλα ωραία; Ούτε και αυτό, γιατί καταμεσίς καλοκαιριού, κάτι η ζέστη και κάτι η πίεση των προηγούμενων ημερών και καταλήγεις άπραγος, ελύθερος, μα νοχελικός, αδύναμος.

Πάλι καλά που υπάρχει η δυνατότητα να κυνηγήσεις πράγματα που άφησες πίσω. Οπότε βρέθηκε ο χρόνος για να ρίξω μια ματία σε tutorials και άλλα online resources, δείτε εδώ (Tizag Tutorials). 4 μέρες για την έξοδο...

ps Αυτό που ενώ καταριέσαι τη μοίρα σου να γράφεις εξετάσεις καλοκαιριάτικα, μόλις τελειώσουν κυνηγάς τα αποτελέσματα από κοντά..., μη φύγουν;;

κι όμως το κάνεις...

Σκόρπιες σκέψεις θερινής νυκτός

Είμαι πολύ τακτικός με το μπλογκ μου, οπότε και το σημερινο post θα είναι ένα από τα συνηθισμένα (δηλαδή ανύπαρκτα...). Η αλήθεια είναι ότι αν και fan του ιντερνετ και των web 2 εφαρμογών, social networking κλπ, παραμένω στην αφάνεια γιατί δεν πιστεύω πως χρειάζεται να δίνω ανοφορά για τη ζωή μου σε οποιαδήποτε εφαρμογή, για να γίνω αρκετά records σε databases διαφημιστών (ένα ατυχές συμβάν στο fb δείχνει το τραγικό της κατάστασης http://bit.ly/agtCN).

Όμως σκέφτομαι ότι το ιντερνετ είναι και ο καμβάς μου. Πάντα μου άρεσε το graphic design και ο σχεδιασμός ιστοσελίδων, αν και δεν είχα το χρόνο να ψαχτώ σοβαρά... Τώρα ως wannabe-hacker και εραστής της τέχνης πλέον, θα προσπαθήσω να το προχωρήσω σαν ιδέα και υλοποίηση. Αναγκαία λοιπόν η network-κοινωνικοποίηση, που μεταξύ μας δεν είναι και τόσο άσχημα όσο νόμιζα.

Stay tuned λοιπόν για νέα και επικοινωνία,

Soultil

ps τα σημεία των καιρών: έχουμε και twitter!!

Back to bloging

Είναι πολλοί μήνες από τη δημοσίευση του τελευταίου ποστ (είναι και εγγλέζικο-τρομάρα μου-αντιγραφή από άλλο μπλογκ μου, γραμμένο με την πεποίθηση ότι μπορεί να διαβαζόταν και από μη ελληνομαθέις...).
Μετά από αυτό το ταξίδι ακολούθησαν άλλα δύο εξίσου, για να μην πω περισσότερο ενδιαφέροντα, ενώ το μεγάλο ταξίδι, που εξελίσσεται εδώ και χρόνια, είχε καθοριστικές εξελίξεις. Στα δύο πρώτα ίσως αναφερθώ αργότερα.
Το μεγάλο, όμως, το σημαντικό, αυτό που στιγματίζει σε μεγάλο βαθμό τη νεανική ζωή αρκετών εφήβων (καλώς και κακώς) είναι αυτό που έχει σημασία να αναφερθεί. Είναι ένα ταξίδι με πλοίο όπως αποδείχθηκε, κάτι που έμαθα εκ των υστέρων. Δεν είναι άσχημα όμως, καθε άλλο.
Το πλοιάριό μου λοιπόν με τον σχετικά έμπειρο, αλλά περισσότερο φιλόδοξο και υπερεκτιμηνένο καπετάνιο, έπλεε στα φουρτουνιασμένα νερά του αρχιπελάγους και ο καιρός επειδηνωνόταν, όσο πέρναγε ο χρόνος. Ο καπετάνιος ατάραχος έχοντας υπερβολική ίσως εμπιστοσύνη στον εαυτό του συνέχιζε, χωρίς να τρομάζει και πολύ απέναντι στους κινδύνους της θάλασσας. Μετά από μεγάλες προσπάθειες και κόπο, το πλοιάριο προσσέγγισε την Ιθάκη του. Η Ιθάκη, το ονειρεμένο αυτό μέρος. Πλησιάζοντας όμως, η Ι θάκη φάνηκε πως απήχε τελικά, απήχε μια ακάλυπτη απόσταση, κάτι που αρχικά έμοιαζε άβυσσος. Απογοήτευση. Μεγάλη απογοήτευση για κάτι που έμοιαζε περισσότερο με προδοσία, κατάρρευση. Ο καπετάνιος δε μπόρεσε να εξασφαλίσει τη βίζα και την άδεια κατάπλευσης στην Ιθάκη του.
Και τώρα τι; Τώρα, μέσα στη μεγάλη σύγχυση, άρχισε να παρατηρεί τον κόσμο γύρω του. Με έκπληξη, διαπιστώνει πως γύρω του υπάρχουν ένα σωρό προορισμοί, ένα σωρό κόσμοι. Και τότε είναι που διστακτικά μεν, σοφώς δε, ανακαλύπτει τη σχέση του με τη θάλασσα, και το πλοίο. Με τη διαφορά, ότι δεν πρόκειται πλέον για το πλοιάριό του, αλλά για κανονικό βαπόρι, φορτηγό ή ακόμα και κρουαζιερόπλοιο. Το πλοίο, ένα μέσο που ανέκαθεν και για πολλά χρόνια ακόμη θα μεταφέρει κάθε ταξιδιώτη, θα εκπληρώνει κάθε ανάγκη του ανθρώπου.
Ίσως υποτιμητικά στην αρχή, σίγουρα όμως πιο συνειδητοποιημένα στην πορεία, ο καπετάνιος μας ανακαλύπτει τον θαυμάσιο κόσμο του πλοίου, του μέσου που θα τον οδηγήσει στα ταξίδια του στους ωκεανούς του μέλλοντος. Τώρα, ο κόσμος του, ο κόσμος του μεγαλειώδους υπερωκεανίου του φαίνεται περισσότερο συναρπαστικός από το μικρό του πλοιάριο, πόσο μάλλον από την Ιθάκη. Μια Ιθάκη σίγουρα μεγαλειώδη και άξια που κάποτε (και ίσως ακόμα, αλλά λιγότερο) έγινε ο πόθος του, ακίνητη όμως μέσα στο χώρο, περιορισμένη σε γεωγραφικά όρια, ασύγκριτη με το αεικίνητο και απεριόριστο βαπόρι του.

Ίσως το wanna-be hacker είναι αδόκιμο πλέον

Καλό μας ταξίδι, στους ωκεανούς του μέλλοντος!